به گزارش اخبار ساختمان، هزینه های مربوط به مسکن سالهاست در ایران سر به فلک کشیده و اکنون خرید یا حتی اجاره یک واحد کوچک متراژ با امکانات حداقلی برای قشر بزرگی از مردم تبدیل به رویا شده است.
بر اساس آخرین گزارش بانک مرکزی از تحولات بازار مسکن در آبان ماه متوسط قیمت مسکن در شهر تهران در کانال 75 میلیون تومان قرار دارد. این در حالی است که گزارش مربوط به تورم نیز حاکی است، تورم بازار مسکن و اجاره طی آبان ماه، ۴.۱ درصد رشد کرده و بیش از 60 درصد تورم در این بازه مربوط به هزینه بخش مسکن بوده است. اما این روند در آینده نیز ادامه خواهد یافت؟
روند بازار مسکن در سال 1403
کارشناسان معتقدند نمودار قیمت مسکن در ایران همیشه رو به بالا بوده است؛ بنابراین با وجود آنکه قیمت ملک در ایران طی چند ماه گذشته کاهشی نسبی را تجربه کرده، اما باز هم بر مدار خود باقی خواهد ماند. در این میان، چند عامل را می توان گواهی بر همین امر گرفت.
نخستین عامل به وضعیت رشد تورم در کشور بازمی‌گردد. مادامی که اقتصاد کلان در وضعیت کنونی دست و پا بزند و تورم نیز در کانال بالاتر از 40 درصد نوسان داشته باشد نمی توان احتمال داد قیمت ها در بازارهای مالی و سرمایه ای نیز به نقطه امنی برسد.
از سوی دیگر رکودی که اکنون بازار مسکن در حوزه کمبود عرضه و ساخت با آن روبه‌رو است سال بعد نیز گریبانگیر آن خواهد شد. دولت در این دو سال نه تنها نتوانست به وعده تحویل سالانه خود عمل کند بلکه بر اساس آمارها تولید مسکن از سالی 300 هزار واحد به سالی 200 هزار واحد کاهش پیدا کرده است.
مورد دیگری که کارشناسان از ابتدای وقوع بحران در مورد آن هشدار داده اند بحث مالکیت نهادهای دولتی و بانک ها بر میزان بالایی از املاک در سراسر کشور است. مسئله ای که حالا خود به مشکل دیگری تبدیل شده و حتی دولت نیز نمی تواند برای مصادره اموال مازاد بر این واحدها کاری انجام دهد.
همه این موارد در حالی است که سیاست های دولت چه در بحث کنترل بازار و چه در بحث مالیات گیری مانوری نمایشی بیش به نظر نمی آید و عملا نظری مطالعه شده و کارشناسی در پس آن پنهان نشده است.
بنابراین می توان نتیجه گرفت خیلی دور از احتمال نیست که قیمت مسکن در ایران بر مدار افزایشی خود باقی بماند و سال بعد نیز حجم بالایی از درآمد مردم را ببلعد.
واکنش جامعه به مسئله افزایش هزینه های مسکن
واکنش مردم به گرانی خانه در سال های اخیر، حالات مختلفی داشته است. برخی از آنها که سال ها پیش به کلانشهرها مهاجرت کرده بودند با موج افزایش قیمت ها به شهرهای خود برگشتند؛ شهرهایی که در اکثر موارد ظرفیت کافی از لحاظ اقتصادی برای پذیرش آنها را نداشتند.
البته برخی دیگر نیز در این بین به منظور حفظ کسب و کار شهرهای جدید و حاشیه تهران را برای سکونت انتخاب کردند و علاوه بر اینکه این موج مهاجرت ناگهانی باعث بروز مشکلاتی در این مناطق شد، عده زیادی هم هر روز باید چند ساعت را به رفت و آمد بین محل کار و زندگی خود اختصاص بدهند که این مورد هم خود می تواند باعث بروز معضلاتی مانند ترافیک شود.
اما در این بین رویکردی که بیشترین معضلات اجتماعی را به دنبال داشت، بحث بدمسکنی بود. خانوارهایی که نه از پس مخارج هزینه های خود برآمدند و نه توانستند بار این مهاجرت های معکوس را به دوش بکشند به بدمسکنی روی آوردند؛ سکونت های کاذب مانند شبه کپرنشینی، پشت بام خوابی، بی‌آرتی‌خوابی و صدها مثال دیگر که هر کدام می تواند معضلاتی اجتماعی با خود به همراه داشته باشد.
کارشناسان معتقدند در صورتی که چاره ای اساسی برای مشکلات مربوط به بازار مسکن اندیشیده نشود، سال آینده و سال های پس از آن نیز افزایش قیمت ادامه می یابد و همانطور که وضعیت بدمسکنی روز به روز ادامه می یابد معضلات اجتماعی ناشی از نیز ادامه خواهد یافت!
