هتل بانیان‌تری یکی از گران‌ترین هتل‌های تایلند است که کار خود را در این کشور از سال 1994 شروع کرده است. اولین شعبه‌ی این هتل در شهر پوکت است؛ اما در طی زمان شعبات دیگر این هتل در شهرهای دیگر تایلند شروع به فعالیت کرده‌اند. این هتل جذاب و پرمخاطب فعالیت خود را محدود به کشور تایلند نکرده و به‌تازگی در چین نیز شعبه‌ای تأسیس کرده است. این شعبه‌ی تازه تأسیس‌شده همچون دیگر شعبات از طراحی و دکوراسیون بدیع و خلاقانه‌ای استفاده کرده است که باعث شده با وجود زمان کمی که از عمر آن می‌گذرد، توجه متخصصان و گردشگران بسیاری را به خود جذب کند.
در این مقاله به معرفی و بررسی این هتل رؤیایی و دل‌انگیز می‌پردازیم. تا پایان این نوشتار همراه ما باشید.
هتل Banyan Tree Nanjing Garden Expo
هتل Banyan Tree Nanjing Garden Expo هتلی مجلل است که در کوه تانگشان واقع شده است. این کوه، زمانی به‌عنوان بهشتی که با ابر و مه پوشیده شده است شناخته می‌شد. اما متأسفانه این بهشت دلربا مانند هزاران بهشت طبیعی دیگری که در سطح زمین توسط انسان تخریب شده، در طول زمان و بر اثر بهره‌برداری‌های غیر اصولی و بی‌رویه انسان تغییر کرده است.
از بین رفتن پوشش گیاهی و تغییر چشم‌انداز آن، باعث شده که آن بهشت رؤیایی کم‌کم به سمت تبدیل‌شدن به خرابه‌ای صنعتی حرکت کند. در نتیجه برای آنکه طبیعت و انسان بتوانند همزیستی مسالمت‌آمیزی با هم داشته باشند، منطقی است که در این منطقه هتلی برای زیباسازی و بازسازی مجدد آن بهشت روح‌انگیز ساخته شود.
برای اینکه تولدی دوباره اتفاق بیفتد باید پیله شکسته شود و سرزمین عجایب در دل دره معدن بازسازی شود. سازندگان هتل برای خلق دوباره‌ی این بهشت، دره‌ی معدن را به‌عنوان موقعیت هتل انتخاب کردند؛ اما برای ساخت هتل اولویت اول بازسازی بوم‌شناختی بود.
به همین منظور طراحان و سازندگان این هتل مرموز و رؤیایی، عناصر مختلفی مثل نور، سنگ، جنگل و باران را در معدن متروکه‌ی سنگ آهک تخریب کرده و تغییر شکل دادند. به همین ترتیب سرزمین عجایب مرموز جدیدی در دل دره‌ی معدن سابق خلق شده است.
پیله نماد پایان شکل پیشین و همچنین منشأ خلق یک زندگی جدید است. از نگاه بیرون به داخل، پیله در مورد تجمع است. از نگاه داخل به بیرون، پیله در مورد شکستن، تولد دوباره و تصعید است. طراحی فضا درواقع فرایند شکستن پیله و تولد دوباره است تا تخیل طراحان به هنری قابل لمس و مشاهده تبدیل گردد.
زندگی از طبیعت سرچشمه می‌گیرد. این پروژه از جستجو معنوی و تخیل هنری فضا از چرخه زندگی ” تصویر شکستن پیله – تولد دوباره” الهام گرفته است. طراحان هتل بانیان‌تری، کل فضا و معماری را با پیله مقایسه میکنند که زندگی جدید را می‌پروراند. آن‌ها سرزندگی و تنش ” شکستن پیله و تولد دوباره” را با زبان طراحی مینیمالیستی و مدرن ارائه کرده‌اند. شکل پیله یک پاسخ ساختارشکن و تکامل‌یافته به طبیعت است.
پیله، شکل اصلی در بافت فضایی یکپارچه است. به نظر می‌رسد فضا با خطوط ساده و عناصر بامبوی لایه‌بندی شده به خاستگاه انسان‌ها برمی‌گردد و زندگی جدیدی را در سرزمین رؤیایی مادرانه پرورش می‌دهد.
فرم منحنی، فضا را نرم و گرد می‌کند. فضای تغییر شکل‌یافته حس بصری دگردیسی و شگفتی را نشان می‌دهد. شبیه یک جفت بازوی باز است که حس تعلق به خانه را به شما القا می‌کند. اینجا جایی است که تخیل شروع می‌شود و گسترش می‌یابد. فضای طبیعی، سرزندگی بی‌نهایتی را ایجاد می‌کند و به آینده‌ای دوردست منجر می‌شود.
قدم زدن در فضا، به مثابه‌ی راه‌اندازی مجدد آگاهی از انسان و طبیعت، از هنر به واقعیت و از بدن به ذهن است.
بازگشت هنر به زمین
پس از یک دوره‌ی طولانی استخراج معدن، فضای سبز اندکی روی کوه باقی‌مانده بود و تنها خاک و سنگ برهنه در معرض دید قرار داشتند. تیم طراحان این موضوع را بررسی کردند که چگونه می‌توان مطمئن شد که طراحی درحالی‌که آن را با محیط اطراف ترکیب میکنند تا به بازسازی محیط زیست کمک کنند، کارایی لازم را خواهد داشت.
طراحان برای ترکیب معماری با طبیعت، از مواد طبیعی استفاده کردند. این تیم معتقد است که طراحی تنها در مورد فرم نیست، بلکه مهمتر از آن این است که به بخشی از محیط طبیعی تبدیل شود. در همین راستا انتخاب مواد بر پایداری و احترام به اکوسیستم تأکید می‌کند. اگر طبیعت را به‌عنوان واسطه‌ی خلقت در نظر بگیریم، مواد طبیعی یک صحنه‌ی هنری همه‌جانبه خلق میکنند.
دره نور
بر اساس شرایط مکان و قصد طراحی، طراحان یک “دره نور” در بار لابی ایجاد کردند. با بهره‌گیری از عمق و تنوع دره، فضا منحنی و برش داده شده است تا یک مقیاس و جامعیت طبیعی را ارائه دهد. این باعث می‌شود تا مهمانان احساس کنند که در یک دره‌ی طبیعی قرار دارند.
طراحان، این فضا را به‌عنوان یک تور ماجراجویانه در نظر گرفتند. با قدم زدن در امتداد مسیر کوهستانی برای کاوش بیشتر و بیشتر، مهمانان احساس میکنند که روی صخره‌ای در مقابل منظره غروب آفتاب ایستادهاند. رنگ‌های طبیعی، لحن کلی فضا را تنظیم می‌کند. کل فضا ملایم و شیک است و شکل‌های طبیعی را در خود جای داده است. با ساختارهای متنوع غنی شده است و امکانات بیشتری را برای اکتشاف فضایی ایجاد می‌کند.
هنر به شکل‌های مختلف در فضا ادغام می‌شود و بهواسطه خلاقیت و تخیل غنی، افکاری را راجع به رابطه‌ی بین مردم، فضا و طبیعت برمیانگیزد.
جنگل زمان
نور خورشید، جنگل و منظره آب تصویری دلربا را شکل می‌دهند. رستورانی که تمام روز غذا در آن سرو می‌شود، نور و سایه‌های سیال روز را برای گردش در محیط می‌گیرد و تجربه احساسی را از طریق جزئیات تقویت می‌کند، و فضای شاعرانه‌ی مدرنی را می‌سازد که در آن نور و تاریکی با هم تعامل دارند.
این فضا ساده، طبیعی و جداییناپذیر از طبیعت است. همانطور که مهمانان در بین فضای سبز قدم می‌زنند، تمامی آن دنیای شگفت‌انگیز به چشم می‌آید. زمان در اینجا کند شده است، تمامی جزئیات بدون آنکه تصنعی باشد، شکل داده شده‌اند. اینجا و آنجا شگفتی در انتظار کشف شدن است.
پنجرههای بزرگ از کف تا سقف، نور طبیعی بسیاری را وارد فضا میکنند. نور خورشید و تناژ رنگ‌های روشن گرمای مواد را برجسته می‌سازد و تصویری از زندگی دنج را به نمایش درمیآورد. فضا مملو از شعر است که رابطه‌ی همزیستی با محیط بیرون را ارائه می‌دهد.
دره کرم شب‌تاب
با قدم زدن از “جنگل” به “دره کرم شب‌تاب” مهمانان وارد دنیایی مخفی می‌شوند. دروازه رستوران چینی مفهوم “شکستن پیله برای تولد دوباره” را تکرار می‌کند و سفر دیگری را پشت در شروع می‌کند. این نه تنها یکپارچگی طراحی را تضمین می‌کند؛ بلکه تجربه‌ی همه‌جانبه مهمانان را هم بهبود میبخشد. همانطور که مهمانان در طول گردش خود سرگردان هستند، جزئیات ظریف و پیچیده در انتظار کشف قرار دارند.
فضا مملو از ریتمی نامحسوس و در عین حال مسحورکننده است. این طرح عناصر جنگلی مرموز کوه تانگشان را استخراج می‌کند و آن‌ها را به الگوهای صفحه نمایشی تبدیل می‌کند که مناطق مختلف را جدا و در عین حال به هم وصل می‌سازد. سیاه و سفید، سختی و نرمی، دلربایی ضمنی و استحکام قابل توجه، دانه‌های ظریف و بافت‌های خشن، همگی در هماهنگی متعادلی با هم به سر میبرند.
جنگل باران
صخرهی سنگ آهک معدن تاریک و شکسته به نظر می‌رسد؛ اما مقیاس باشکوه آن شگفت‌انگیز است. در طول سال‌ها، گیاهان بی‌سروصدا بین لایه‌های سنگ رشد کرده‌اند و بافت زیبایی را روی صخره سنگی در معدن به وجود آوردهاند. کل صخره معدن شبیه یک نقاشی از یک منظره طبیعی است که الهامبخش تیم طراحی است. سرزندگی فضا متکی به یک بومشناسی پایدار است و به استمرار بافت آن مکان مرتبط است.
طراحان، صخره‌های طبیعی کوه تانگشان را وارد فضای داخلی کرده‌اند. صخرههایی که در اثر باد و باران دچار فرسایش شده‌اند، رد پای طبیعت را نشان می‌دهند و فضای داخلی را قادر می‌سازند تا کاملاً با طبیعت درآمیخته شود.
در همین حال صخر‌ه‌ها نیز روح آن مکان را در حالی که خاطرات طبیعت را حمل می‌کند، منعکس می‌سازند. صحنه‌های شاعرانه، بافت‌های روستایی و هنر معاصر به شیوههای پیچیده و در عین حال متعادل با هم ترکیب می‌شوند. اثر هنری “چشم کوه تانگشان” حافظه‌ی محیط را تحریک می‌کند و در عین حال طراحی را با زمینه هنری و فرهنگی مرتبط می‌سازد.
دنباله سنگ
هر اتاق مهمان دارای حمام چشمهی آب گرم با منظره‌ی دره و صخره است. ساختار معماری و اثاثیه داخلی، فضایی طبیعی را به وجود میآورد که به شکلی ماهرانه طنین‌انداز فضای مرموز دره است.
ایده‌ی اصلی که طراحان قصد انتقال آن را داشتهاند، ارائه‌ی فرم‌ها با صحنه و بیان احساسات است. برای دستیابی به این هدف، تیم طراحی به طور کامل به ارتباط بین داخل و خارج فکر کرده است. سبز یکپارچه در سرتاسر فضا پخش می‌شود که نشاندهندهی سرزندگی “زندگی جدید” است و در عین حال تصوری از آمیختگی با طبیعت القا می‌کند.
تناژ سبز در تعامل بدون اینکه بیش از حد برجسته باشد، شعر میآفریند. از دیوارها تا میز، بافت گرم، محیطی آرام را به فضای کلی تزریق می‌کند. سنگهای ثابت روی دیوار، بازتابکنندهی مکان هتل هستند، و با نور و سایه‌های پویا درهم‌آمیخته می‌شوند و صحنه‌ای هماهنگ را به وجود می‌آورند.
